حملات به پروتکل‌های بریج بین بلاکچین:

حملات به پروتکل‌های بریج بین بلاکچین‌ها (Blockchain Bridges) یکی از تهدیدات امنیتی نوظهور در فضای ارزهای دیجیتال است. پروتکل‌های بریج برای اتصال بلاکچین‌های مختلف به یکدیگر طراحی شده‌اند و به کاربران این امکان را می‌دهند که دارایی‌های خود را از یک شبکه بلاکچین به شبکه‌ای دیگر منتقل کنند. با این حال، این پروتکل‌ها که به‌عنوان پلی بین بلاکچین‌ها عمل می‌کنند، به دلیل پیچیدگی‌های فناوری و طراحی، آسیب‌پذیری‌های زیادی دارند که می‌تواند هدف حملات قرار گیرد.

حملات رایج به پروتکل‌های بریج بین بلاکچین‌ها

1. حملات به قراردادهای هوشمند بریج: بسیاری از پروتکل‌های بریج از قراردادهای هوشمند برای انجام عملیات انتقال بین بلاکچین‌ها استفاده می‌کنند. این قراردادها معمولاً دارای آسیب‌پذیری‌های امنیتی هستند که می‌تواند توسط هکرها مورد سوءاستفاده قرار گیرد. هکرها می‌توانند از این آسیب‌پذیری‌ها برای دسترسی غیرمجاز به وجوه و تغییر شرایط قرارداد استفاده کنند.

به‌عنوان مثال، هکرها ممکن است با ارسال تراکنش‌های تقلبی، دارایی‌های بلاکچین را از طریق بریج به کیف پول‌های خود منتقل کنند.

1. حملات ۵۱ درصد به بریج‌ها: در بلاکچین‌هایی که از الگوریتم اثبات کار (PoW) یا اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کنند، حملات ۵۱ درصد می‌تواند به پروتکل‌های بریج آسیب بزند. اگر یک هکر یا گروهی از هکرها بیش از ۵۱ درصد از توان محاسباتی یا سهام شبکه را به‌دست آورند، می‌توانند تراکنش‌ها را دستکاری کرده و به‌طور غیرمجاز دارایی‌ها را از شبکه منتقل کنند.
2. حملات فیشینگ به کاربران پروتکل‌های بریج: هکرها ممکن است از حملات فیشینگ برای فریب دادن کاربران پروتکل‌های بریج استفاده کنند. این حملات معمولاً از طریق ایمیل‌ها یا وب‌سایت‌های تقلبی انجام می‌شود که هدف آن‌ها به‌دست آوردن اطلاعات حساس کاربران، مانند کلیدهای خصوصی یا اطلاعات ورود، است. با دسترسی به این اطلاعات، هکرها می‌توانند دارایی‌های کاربران را از طریق بریج‌ها به کیف پول‌های خود منتقل کنند.
3. حملات به نودهای بریج: بسیاری از پروتکل‌های بریج، برای ارتباط بین بلاکچین‌ها به نودها تکیه دارند. هکرها می‌توانند با هدف نفوذ به این نودها، دستورات جعلی یا نادرست ارسال کنند تا فرآیند انتقال دارایی‌ها را مختل کنند. این نوع حملات می‌تواند منجر به فساد اطلاعات یا از دست رفتن دارایی‌ها در پروتکل بریج شود.
4. حملات به اجماع‌های بریج: پروتکل‌های بریج به‌طور معمول برای تایید تراکنش‌ها از مکانیزم‌های اجماع خاص خود استفاده می‌کنند. هکرها ممکن است سعی کنند اجماع شبکه را دستکاری کنند تا تراکنش‌های جعلی یا تقلبی تایید شوند. این حملات می‌تواند باعث آسیب به اعتبار پروتکل‌های بریج و سرقت دارایی‌ها شود.
5. حملات تغییر وضعیت (State Change Attacks): حملات تغییر وضعیت شامل تغییر وضعیت تراکنش‌ها در شبکه‌های بلاکچین مختلف است. هکرها می‌توانند وضعیت تراکنش‌ها را در یکی از بلاکچین‌ها تغییر دهند و در عین حال بریج را فریب دهند تا تراکنش را در بلاکچین دیگر تایید کند. این حملات ممکن است به تغییرات در حساب‌های کاربران و سرقت دارایی‌ها منجر شود.
6. حملات تأخیر در تایید (Delay Attacks): در این نوع حملات، هکرها سعی می‌کنند با تأخیر در تایید تراکنش‌ها و فرآیندهای اجماع، از زمان‌بر بودن انتقالات بریج بهره‌برداری کنند. این تأخیر می‌تواند باعث شود که تراکنش‌های تایید نشده به‌طور غیرمجاز انجام شوند یا فرآیندهای انتقال مختل شوند.

پیامدهای حملات به پروتکل‌های بریج

1. از دست رفتن دارایی‌ها: یکی از مهم‌ترین پیامدهای حملات به پروتکل‌های بریج، از دست رفتن دارایی‌های کاربران است. اگر هکرها بتوانند به‌طور غیرمجاز تراکنش‌هایی ایجاد کنند، دارایی‌های منتقل‌شده به بلاکچین‌های مختلف می‌تواند به کیف پول‌های آنها منتقل شود.
2. کاهش اعتماد به پروتکل‌های بریج: حملات به پروتکل‌های بریج می‌تواند به کاهش اعتماد عمومی به این پروتکل‌ها منجر شود. کاربران ممکن است از ترس از دست دادن دارایی‌های خود، از استفاده از این پروتکل‌ها خودداری کنند، که باعث کاهش پذیرش فناوری‌های بلاکچین و معاملات بین‌زنجیره‌ای می‌شود.
3. آسیب به شهرت پروژه‌ها: پروتکل‌های بریج که مورد حمله قرار می‌گیرند، ممکن است با آسیب به شهرت خود مواجه شوند. این آسیب به‌ویژه برای پروژه‌های نوپا یا کم‌شناخته‌ شده خطرناک است و می‌تواند به شکست پروژه منجر شود.
4. محدودیت‌های نظارتی: حملات به پروتکل‌های بریج می‌تواند توجه مقامات نظارتی را جلب کند و باعث شود که قوانین و مقررات جدیدی برای کنترل و نظارت بر این فناوری‌ها وضع شود. این مقررات می‌تواند منجر به محدودیت‌های بیشتر برای پروتکل‌ها و کاربران آن‌ها باشد.

روش‌های مقابله با حملات به پروتکل‌های بریج

1. تقویت امنیت قراردادهای هوشمند: یکی از راه‌های اصلی برای کاهش آسیب‌پذیری‌ها در پروتکل‌های بریج، تقویت امنیت قراردادهای هوشمند است. تیم‌های توسعه باید از ابزارهای بررسی امنیتی برای شناسایی آسیب‌پذیری‌ها استفاده کنند و کدهای قرارداد را به‌طور منظم مورد بررسی قرار دهند.
2. استفاده از اوراکل‌های معتبر: اوراکل‌ها ابزارهایی هستند که برای انتقال اطلاعات از دنیای خارج به بلاکچین استفاده می‌شوند. استفاده از اوراکل‌های معتبر و امن می‌تواند از بروز حملات دستکاری وضعیت در پروتکل‌های بریج جلوگیری کند.
3. مکانیزم‌های نظارتی و هشداردهنده: استفاده از سیستم‌های نظارتی و هشداردهنده می‌تواند در شناسایی تراکنش‌های مشکوک یا حملات به‌طور سریع کمک کند. این سیستم‌ها می‌توانند به تیم‌های امنیتی هشدار دهند و اقدامات پیشگیرانه را قبل از بروز حمله انجام دهند.
4. پشتیبانی از تایید چندگانه (Multi-Signature): برای کاهش خطر حملات به نودها یا قراردادهای هوشمند، استفاده از تایید چندگانه می‌تواند مفید باشد. این روش می‌تواند برای تایید تراکنش‌های بزرگ یا مهم به‌کار گرفته شود و نیاز به تایید چندین طرف برای انجام عملیات مهم را فراهم کند.
5. افزایش شفافیت و مستندسازی: بهبود شفافیت و مستندسازی پروتکل‌های بریج می‌تواند به کاربران کمک کند تا از نحوه عملکرد و امنیت این پروتکل‌ها آگاه شوند. این اقدام می‌تواند اعتماد کاربران را افزایش دهد و آن‌ها را در برابر حملات فیشینگ یا حملات فریبنده محافظت کند.
6. استفاده از روش‌های اجماع قوی‌تر: پروتکل‌های بریج می‌توانند از روش‌های اجماع مقاوم‌تر مانند اثبات سهام (PoS) یا اثبات‌ سهام‌کاربردی (PoA) برای افزایش امنیت استفاده کنند. این روش‌ها می‌توانند حملات ۵۱ درصد را دشوارتر کرده و تضمین کنند که تنها تراکنش‌های معتبر تایید شوند.