جرم سرقت اطلاعات

سرقت اطلاعات در فضای مجازی به معنای دسترسی غیرمجاز به داده‌های محرمانه، خصوصی یا تجاری دیگران و استفاده یا انتشار آن‌ها بدون اجازه مالک است. این جرم به دلیل پیامدهای سنگین آن، از جمله تهدید امنیت فردی، سازمانی و ملی، در دسته جرایم سایبری مهم قرار می‌گیرد و قانون‌گذار برای آن مجازات‌های سنگینی در نظر گرفته است.

انواع سرقت اطلاعات

1. سرقت اطلاعات شخصی
   • مانند سرقت اطلاعات هویتی، ایمیل‌ها، پیام‌ها، تصاویر و فیلم‌های خصوصی افراد.
2. سرقت اطلاعات بانکی
   • شامل سرقت شماره کارت‌های بانکی، رمزهای عبور، اطلاعات حساب‌های بانکی و سوءاستفاده از آن‌ها.
3. سرقت اطلاعات تجاری و محرمانه سازمان‌ها
   • شامل دسترسی غیرمجاز به اسناد و داده‌های محرمانه شرکت‌ها و سازمان‌ها با هدف سوءاستفاده یا فروش این اطلاعات.
4. سرقت داده‌های پزشکی و درمانی
   • دسترسی به اطلاعات پزشکی بیماران و سوءاستفاده از آن‌ها برای اهداف غیرقانونی.

روش‌های متداول سرقت اطلاعات

1. حملات فیشینگ (Phishing)
   فریب کاربران از طریق ایمیل‌ها یا پیام‌های جعلی برای به دست آوردن اطلاعات حساس آن‌ها.
2. حملات بدافزاری
   استفاده از بدافزارها برای سرقت اطلاعات از دستگاه‌های قربانی.
3. دسترسی غیرمجاز به سامانه‌ها
   نفوذ به سامانه‌های رایانه‌ای یا شبکه‌های سازمانی از طریق آسیب‌پذیری‌های امنیتی.
4. شنود غیرمجاز
   رهگیری ارتباطات دیجیتال مانند ایمیل‌ها و پیام‌ها برای دستیابی به اطلاعات حساس.

قوانین و مجازات‌های مرتبط با سرقت اطلاعات

1. ماده ۷۲۹ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)
   هرگونه دسترسی غیرمجاز به داده‌ها و سامانه‌های رایانه‌ای جرم محسوب می‌شود.
   مجازات:
   • حبس از ۹۱ روز تا یک سال
   • یا جزای نقدی از ۵ میلیون ریال تا ۲۰ میلیون ریال
   • یا هر دو مجازات
2. ماده ۷۳۰ قانون جرایم رایانه‌ای
   هرکس به‌صورت غیرمجاز داده‌های رایانه‌ای را کپی، حذف، تغییر یا انتقال دهد، به مجازات‌های زیر محکوم می‌شود:
   مجازات:
   • حبس از ۶ ماه تا ۲ سال
   • یا جزای نقدی از ۱۰ میلیون ریال تا ۴۰ میلیون ریال
3. ماده ۷۳۳ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)
   اگر دسترسی غیرمجاز به داده‌های رایانه‌ای منجر به سوءاستفاده و ضرر به مالک اطلاعات شود، جرم محسوب شده و مشمول مجازات‌های سنگین‌تری خواهد بود.
   مجازات:
   • حبس از ۱ تا ۵ سال
   • یا جزای نقدی سنگین
   • یا هر دو